Aby wyświetlić tę zawartość zainstaluj lub zaktualizuj odtwarzacz Flash Player.

Poczet burmistrzów sochaczewskich - fragmenty przygotowywanej do druku najnowszej książki Bogusława Kwiatkowskiego

Spis treści

W czasach współczesnych (od 1990)

Jacek Andrzejewski (burmistrz sochaczewski w roku 1990)

W 1990 roku na obszarze Polski został wprowadzony samorząd terytorialny w znaczeniu europejskim. Organem wykonawczym gminy posiadającej prawa miejskie stał się Zarząd, w skład którego weszli burmistrz jako przewodniczący zarządu, wiceburmistrzowie jako jego zastępcy oraz pozostali członkowie. Burmistrz i jego zastępcy mogli być wybierani spoza składu rady gminy (miejskiej). Pierwsze w Polsce demokratyczne wybory samorządowe do rad miast i gmin odbyły się 27 maja 1990 roku. W ich wyniku została wybrana Rada Miejska w Sochaczewie. Została ona w całości (28 członków) zdominowana przez kandydatów wywodzących się z Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. Na pierwszym jej posiedzeniu wybrano na przewodniczącego Rady Miejskiej Pawła Gralaka. Wybrano również Zarząd Miasta w składzie: burmistrz i dwóch wiceburmistrzów. Pierwszym burmistrzem Sochaczewa, w związku ze zniesieniem stanowiska naczelnika, został wybrany bezwzględną większością głosów ustawowego składu Rady Miasta, dotychczasowy naczelnik miasta Jacek Andrzejewski (p.o. burmistrza sochaczewskiego od 27 maja do 4 lipca 1990 roku). Funkcję jego zastępcy pełnił Julian Zasuwa (p.o. wiceburmistrza sochaczewskiego od 27 maja do 4 lipca 1990 roku). Ten ostatni urodził się 21 października 1955 roku w Sandomierzu. Po ukończeniu szkoły podstawowej i szkoły średniej (I liceum ogólnokształcące "Collegium Gostomianum") w Sandomierzu (1970-1974), studiował na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej na Politechnice Warszawskiej (1974-1979) uzyskując tytuł magistra inżyniera inżynierii środowiska. Żonaty, dwoje dzieci. Pracę zawodową rozpoczął w 1979 roku w warszawskim przedsiębiorstwie Robót Inżynieryjnych „Inżynieria-Warszawa" na stanowisku inżynier budowy, kierując budową sieci wodno-kanalizacyjnej. Po odbyciu służby wojskowej w Szkole Oficerów Rezerwy przy Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu (1980), gdzie otrzymał stopień wojskowy podporucznika, w 1981 roku kontynuował pracę zawodową na stanowisku inspektora nadzoru inwestorskiego w Wojewódzkiej Dyrekcji Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich w Skierniewicach, gdzie zajmował się nadzorowaniem i rozliczaniem budów w miastach województwa skierniewickiego w zakresie sieci i instalacji sanitarnych (1981-1983). W Sochaczewie w Urzędzie Miejskim zaczął pracować od 1983 roku, początkowo na stanowisku kierownika wydziału, następnie od 1985 roku zastępcy Naczelnika Miasta. Na tym stanowisku odpowiadał za planowanie, rolnictwo, geodezję i gospodarkę gruntami, architekturę i budownictwo, gospodarkę komunalną i mieszkaniową, wreszcie ochronę środowiska. Po opuszczeniu stanowiska zastępcy naczelnika Sochaczewa pracował w Spółce wodno-ściekowej „Rawka", jako inspektor, gdzie zajmował się planowaniem i koordynowaniem prac projektowych (1990-1991); w Wojewódzkim Biurze Planowania Przestrzennego w Skierniewicach (1991-1995), gdzie pracował jako projektant, a następnie kierownik zespołu urbanistycznego. Wreszcie od 1995 roku pracuje w Urzędzie Miejskim w Sochaczewie jako inspektor zajmując się projektowaniem urbanistycznym i czynnościami administracyjnymi w zakresie planowania przestrzennego. Został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi, Brązową i Srebrną Odznaką Honorową Polskiego Czerwonego Krzyża

Grzegorz Rosiak (burmistrz sochaczewski w latach 1990-1991)

Podczas pierwszej sesji nowo wybranej Rady Miasta, która odbyła się 6 czerwca 1990 roku w sali dzisiejszego Miejskiego Ośrodka Kultury przy ul. Żeromskiego, Rada ukonstytuowała się wybierając swoje prezydium. Przewodniczącym wybrany został przewodniczący „Solidarności” w Chemitexie Paweł Gralak, zaś na jego zastępców wybrano Agnieszkę Tomaszewską i Marka Gołkowskiego. Wtedy ustalono także, że każde posiedzenie Rady Miasta będzie miało otwarty charakter, zatem mieszkańcy miasta mogli przysłuchiwać się obradom. Dwanaście dni później, podczas sesji 18 czerwca 1990 roku, spośród pięciu kandydatów (Jacek Andrzejewski, Krzysztof Sieczkowski, Mirosław Łyszczyk, Wojciech Baczyński, Grzegorz Rosiak) Rada wybrała nowego burmistrza miasta 29-letniego wówczas Grzegorza Rosiaka (burmistrz sochaczewski w latach 1990–1991), który w tajnym głosowaniu uzyskał 17 głosów na 28 możliwych. Nowy burmistrz był inżynierem po Politechnice, którą ukończył na Wydziale Inżynierii Lądowej i pracował wcześniej w Rejonie Eksploatacji Dróg Publicznych. Pełnił on swój urząd dość krótko, bo zaledwie do 31 marca 1991 roku.

Nowy burmistrz na swego pierwszego zastępcę zaproponował inżyniera budownictwa wodnego Mieczysława Kucińskiego (wiceburmistrz sochaczewski w latach 1990–1991). Drugim zastępcą została – zaproponowana przez prezydium rady – ekonomistka, pracująca w ZC „Boryszew-Erg” Lucyna Michejda (wiceburmistrz sochaczewski w latach 1990–1993), zaproponowana przez prezydium rady. Po kilku miesiącach, 22 stycznia 1991 roku NSZZ „Solidarność” na posiedzeniu Rady Miejskiej przedstawił zarzuty wobec władz miasta. Zarzuty dotyczyły m.in. braku porządku w mieście, braku poprawy obsługi interesantów w Urzędzie Miasta, niewielkiej inicjatywy władz w celu dokonania remontu i pozyskania wolnych bloków wojskowych. Wkrótce, 4 marca 1991 roku na posiedzeniu Rady Miejskiej dymisję z zajmowanych stanowisk złożyli burmistrz Grzegorz Rosiak, wiceburmistrz Mieczysław Kuciński oraz członek Zarządu Janusz Chodakowski. W głosowaniu Rada Miasta nie zaakceptowała żadnego z podań. Jedynie radny Janusz Chodakowski uzyskał czasowe zwolnienie ze swych obowiązków. Na następnym posiedzeniu Rady Miejskiej 11 marca 1991 roku wiceburmistrz Mieczysław Kuciński powtórnie złożył dymisję, na co tym razem uzyskał akceptację. Wreszcie na zamkniętym posiedzeniu 18 marca 1991 roku Rada przyjęła złożoną po raz drugi dymisję burmistrza Grzegorza Rosiaka. Tym samym zakończyły się pod naporem krytyki jego dziewięciomiesięczne rządy.

Burmistrza obwiniano „o jego małą energiczność poczynań i zbyt powolną realizację wniosków Rady i jej Zarządu” (Sochaczewianin). Sam Grzegorz Rosiak po latach na łamach miejscowej prasy (Ziemia Sochaczewska) wspominał „Brak mi było zaplecza, bo nie byłem z nadania Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”, zaplecza, które mógłbym wprowadzić ze sobą do Urzędu. Zaczęły się więc pewne nieporozumienia, w których zabrakło mi wsparcia. Na przykład, zarzucali mi niektórzy, że załatwiłem sobie telefon, podczas gdy ludzie czekali na to 10–15 lat. Uważam jednak, że burmistrz musi mieć możliwość kontaktu z właściwymi służbami bez względu na porę, bo odpowiada za całe miasto. (…). Dziś wydaje się to oczywiste, wówczas nie wszyscy to rozumieli. I kiedy atmosfera stała się, jak dla mnie, zbyt polityczna, uznałem, że moja rola się wyczerpała”.

Mieczysław Kuciński (burmistrz sochaczewski w latach 1991-1995)

Na tym samym zamkniętym posiedzeniu 18 marca 1991 roku Rada powołała na stanowisko burmistrza dotychczasowego wiceburmistrza Mieczysława Kucińskiego (burmistrz sochaczewski w latach 1991–1995). Obejmując funkcję burmistrza Sochaczewa zrezygnował on z wyjazdu za granicę. Żonaty, 2 dzieci. Przez wiele lat pracował w Algierii, jako przedstawiciel Biura Projektów Melioracji i zaopatrzenia w Wodę. Nowy burmistrz przyczynił się m.in. do zorganizowania Referatu Zamiejscowego Oddziału Paszportów w Skierniewicach. Na stanowisku wiceburmistrza pozostała, sprawująca je od początku kadencji, Lucyna Michejda (wiceburmistrz sochaczewski w latach 1990–1993), drugim wiceburmistrzem został zaś Piotr Ostromęcki, inżynier z zakładów ERG Boryszew. Pierwszym bardzo ważnym problemem, z jakim musiał zmierzyć się nowy burmistrz było zaopatrzenie miasta w wodę. Wtedy też rada podjęła decyzję, że co roku w czerwcu odbywać się będzie festyn zwany do dzisiaj Dniami Sochaczewa. Wtedy też zapoczątkowana została współpraca z Gródkiem na Ukrainie. Z czasem radni pierwszej kadencji, wszyscy z nadania „Solidarności”, podobnie zresztą jak w całym kraju, podzielili się. Dochodziło nawet do zrywania obrad, a miastu groził zarząd komisaryczny.

Zaczęło się od zarzutów, jakie podczas jednej z sesji Rady Miasta burmistrzowi Kucińskiemu postawiła jego zastępczyni Lucyna Michejda, która ostatecznie podała się do dymisji. Od lutego do maja 1993 roku na kilku kolejnych sesjach radni nie chcieli jej odwołać. Podczas jednej z sesji w marcu 1993 roku w trakcie głosowania nad zmianami w składzie Zarządu Miasta doszło do niecodziennej sytuacji. Radny Kazimierz Orzechowski poprosił o drugą kartkę do głosowania, drąc na kawałki poprzednią, błędnie skreśloną, lecz po protestach z sali, radny włożył kartkę do ust i połknął. Potem wyjaśnił, że chciał uniknąć podejrzenia o manipulację. Po całym zamieszaniu do dymisji podał się również burmistrz Kuciński i rozpisano nowe wybory. Nadzwyczajna sesja Rady Miasta, na której zaprezentowano m.in. kandydatów na stanowiska burmistrza miasta odbyła się 22 kwietnia 1993 roku. Do konkursu zgłosiło się ośmiu kandydatów (Marek Dymkowski, Stanisław Dziekoński, Arkadiusz Kulpa, Stefan Mizieliński, Andrzej Olejnik, Mariusz Rębiejewski, Maciej Stawicki, Janusz Szczepaniak).

Do konkursu nie przystąpił Mieczysław Kuciński, który skierował pismo do radnych, w którym deklarował, że gdyby nie udało się wybrać nowego, on nadal gotów jest pełnić funkcję burmistrza. Jeszcze tego samego miesiąca odbyła się kolejna sesja, podczas której przeprowadzono wybory burmistrza. Ustalono, że zwycięzca musi uzyskać 50 procent poparcie, co oznaczało wówczas minimum 12 głosów radnych. Do głosowania w II turze dostali się: Stanisław Dziekoński – 11 głosów, Stefan Mizieliński – 4 głosy, Mariusz Rębiejewski – 1 głos, Andrzej Olejnik – 0 głosów. Tuż przed ostateczną rozgrywką dwaj główni kandydaci doszli do porozumienia i oficjalnie oświadczyli, by radni popierający Stefana Mizielińskiego oddali swe głosy na Stanisława Dziekońskiego, a ten w zamian zaproponuje temu drugiemu stanowisko wiceburmistrza. Apel okazał się jednak nieskuteczny. Stanisław Dziekoński otrzymał ponownie 11 głosów, a Stefan Mizieliński tylko 1. Na sesji 28 czerwca 1993 roku ponowiono więc wybory burmistrza, w których wystartował jednak Mieczysław Kuciński, który, uzyskując 16 głosów, pokonał Andrzeja Olejnika (2 głosy) oraz Stanisława Dziekońskiego i Stefana Mizielińskiego (po jednym głosie). Nowymi wiceburmistrzami zostali: dotychczasowy naczelnik Wydziału Oświaty Urzędu Miejskiego Tomasz Ciesielski oraz mgr inż. architekt Tadeusz Krysiak.

Podczas I sesji Rady Miasta tamtej kadencji, jeszcze w 1990 roku, nowo wybrani radni zagłosowali przeciwko dietom. Uznali, że będą pełnić swoje funkcji całkowicie społecznie. I tak było przez pewien czas, jednak szybko powrócili do diet. Od tej pory stanowisko radnego nie jest pełnione honorowo i bezinteresownie. Toczy się o nie ostra walka polityczna, gdyż wpływ na rządy miastem jest duży i wynagrodzenia, nazywane w nomenklaturze urzędniczej dietami – jak na stosunki miejscowe i zwiększające się z każdym rokiem bezrobocie – są bardzo wysokie.

Mimo pewnych perturbacji, Rada Miasta z nadania „Solidarności” dokończyła swą kadencję. Również burmistrz Mieczysław Kuciński pełnił funkcję aż do powołania przez nową Radę Miasta kolejnego burmistrza. Zanim to jednak nastąpiło, 19 czerwca 1994 roku, odbyły się drugie niezależne wybory samorządowe. Mieszkańcy Sochaczewa wybierali w każdym z 28 okręgów jednego tylko radnego. Frekwencja wyborcza była bardzo niska (ok. 23,5 proc.), a jeden z kandydatów nie otrzymał ani jednego głosu. Już podczas I sesji nowej Rady Miasta, 1 lipca 1994 roku, wybrano jej prezydium. Przewodniczącym został radny Andrzej Olejnik, zaś jego zastępcami: Halina Pędziejewska i Tadeusz Kobek. Wybrano też przedstawicieli Rady w Zarządzie Miasta i zostali nimi: Jan Wasilewski, Paweł Draber, Edward Stasiak i Józef Chocian. Z informacji budżetowej przedstawionej przez odchodzącego burmistrza wynikało, że „sytuacja finansowa miasta jest dobra. Dochody budżetowe za 5 miesięcy br. zostały zrealizowane w 40,7 proc., co jest sporym postępem w stosunku do lat ubiegłych”.

Mieczysław Kuciński po opuszczeniu stanowiska burmistrza udzielał się cały czas społecznie. Był współzałożycielem Stowarzyszenia Sochaczewska Inicjatywa Rozwoju Regionalnego. Posiadał talent plastyczny, szczególnie w ostatnich latach życia poświęcił się malarstwu. Poza malowaniem ekspresyjnych portretów, obrazów religijnych i kopii dzieł znakomitych artystów europejskich, owocnie wspierał lokalnych twórców. Zmarł 24 lipca 2005 roku i został pochowany na cmentarzu parafii św. Wawrzyńca przy ulicy Traugutta w Sochaczewie.

Ireneusz Felczak (burmistrz sochaczewski w latach 1994-1999)

Podczas trzeciej sesji nowo wybranej Rady, 1 sierpnia 1994 roku, jej członkowie, wybrali burmistrza miasta. Do konkursu przystąpiło aż sześciu kandydatów (Andrzej Dąbrowski, Mieczysław Kuciński, Stefan Mierzejek, Ireneusz Felczak, Paweł Gralak, Jan Gralewicz). Trzej pierwsi szybko jednak wycofali swoje kandydatury. Po przesłuchaniach kandydatów, przystąpiono do głosowania, które zdecydowanie wygrał Ireneusz Felczak (burmistrz sochaczewski w latach 1994–1999). Na stanowiska wiceburmistrzów Rada zatwierdziła Stefana Mierzejka (1994–1996) i Stanisława Szulczyka (wiceburmistrz sochaczewski w latach 1994–1999). Ireneusz Felczak z wykształcenia był inżynierem budownictwa lądowego. W administracji państwowej pracował od 1982 roku do 1990 roku, kiedy został Naczelnikiem Sochaczewa. Zanim został Burmistrzem Miasta, pracował również w Urzędzie Wojewódzkim w Skierniewicach i Rejonowym Urzędzie Pracy w Sochaczewie.

Jednym z pierwszych i najważniejszych celów nowej miejskiej władzy stała się poprawa lecznictwa, z czym bezpośrednio wiązało się możliwie szybkie dokończenie budowy szpitala. Na sesji w październiku 1994 roku radni przyjęli uchwałę uznającą bazę opieki zdrowotnej w mieście za niezadowalającą i zobowiązali się do przyspieszenia budowy szpitala. Ten ostatni mieszczący się przy ulicy Batalionów Chłopskich uroczyście otwarto 29 grudnia 1995 roku. W grudniu 1996 roku Rada Miasta podjęła uchwałę o budowie obwodnicy Sochaczewa. Powstał projekt 9,5 - kilometrowej drogi, której koszt – 250 mld zł pokryty miał być z budżetu centralnego. W międzyczasie wiceburmistrza Stefana Mierzejka zastąpił na tym stanowisku Stanisław Popławski (wiceburmistrz sochaczewski w latach 1996–2001). 8 czerwca 1996 roku w Urzędzie Miejskim w Sochaczewie podpisana została uroczyście, w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach w języku angielskim i polskim „Deklaracja Przyjaźni pomiędzy Melton Borough Council w Anglii a Miastem Sochaczew w Polsce. Przewidywała ona obok spotkań oficjeli m.in. wymianę uczniów, zespołów artystycznych i drużyn sportowych. Deklarację podpisali burmistrzowie: Melton -  Robert Hyslop i Sochaczewa – Ireneusz Felczak oraz Prezes Melton Mowbray District Twinning Association John Rudman.

Droga do obwodnicy była trudna, naznaczona protestami okolicznych mieszkańców i problemami z wykonawcą - Generalną Dyrekcją Dróg i Autostrad. Na sesję Rady Miasta w czerwcu 1997 roku wpłynęło około 100 protestów mieszkańców przeciwko planom zagospodarowania przestrzennego obwodnicy. Radni miejscy odrzucili je w całości. W celu przyspieszenia budowy obwodnicy, 27 listopada 1997 roku członkowie komitetu protestacyjnego weszli na przejście dla pieszych przez ul. Warszawską, koło kościoła Matki Bożej Różańcowej. Wkrótce dołączyło kilkuset mieszkańców z transparentami i tablicami, blokując ulicę. Akcje powtarzano, a Sochaczew pojawiał się w programach informacyjnych wszystkich stacji telewizyjnych i radiowych. W czasie, 3 października 1997 roku, w sali widowiskowej Miejskiego Ośrodka Kultury odbyła się pierwsza w historii Sochaczewa inauguracja roku akademickiego Wyższej Szkoły Marketingu i Zarządzania. Pierwszym rektorem został prof. dr hab. Kazimierz Kubiak. Naukę miało podjąć 55 osób na studiach dziennych, 245 na zaocznych.

W wyniku kolejnych wyborów samorządowych zostali wybrani nowi radni. Zwyciężyła zdecydowanie lewica spod znaku SLD. Przy wypełnionej po brzegi Sali konferencyjnej Urzędu Miejskiego 3 listopada 1998 roku rozpoczęła się I Sesja Rady Miejskiej III kadencji. Na tej sesji m.in. przystąpiono do wyboru burmistrza, co wzbudziło największe kontrowersje. Radny Tomasz Połeć zgłosił wniosek, aby nie dokonywać wyboru na tej sesji, gdyż ewentualni kandydaci nie mieli możliwości przygotowania się i zaproponował wyłonienie prze­wodniczącego zarządu w póź­niejszym terminie i w drodze kon­kursu. Przewodniczący Rady Miasta Andrzej Olejnik twierdził natomiast, że AWS i UW miały czas na wyłonienie i przygotowanie swoich kandydatów do dnia sesji. Wniosek radnego Tomasza Połcia prze­padł w głosowaniu, a 15 radnych zdecydowało o zgłoszeniu kandyda­tów z sali. Mimo tej decyzji, podnio­sły się krytyczne głosy, zarzucano głównie, że radnych zmusza się do podjęcia tak ważnych decyzji bez zastanowienia. Jednak wniosek o przerwanie posiedzenia i przełożenie go na inny termin nie zyskał aprobaty większości sali.

Dyskusję zakończył przewodniczący Rady Miasta Andrzej Olejnik przedstawiając kandydaturę dotychczasowego burmistrza Ire­neusza Felczaka. Podkreślając osiąg­nięcia burmistrza w czasie ostatnich czterech lat, za jego największą zaletę uznał umiejętność mediacji łagodzenia sporów. Przed przystą­pieniem do głosowania burmistrz Felczak musiał odpowiedzieć na wiele pytań i zarzutów z sali, dotycz­yły one m.in. zaniedbań w dzielni­cach Rozlazłów, Boryszew i Za­torze, niskich środków na profilak­tykę antyalkoholową i braku możliwości spędzenia czasu przez miejscową młodzież. Przewodniczący Zarządu zapowiedział, że z chwilą ponow­nego wyboru będzie zmierzał do po­prawy sytuacji, ale nie jest w stanie składać obietnic, gdyż to głównie Rada Miasta decyduje o przeznaczeniu środków na konkretne cele.

Z braku innych kandydatur przewodniczący Rady Miasta Andrzej Olejnik zarządził głosowanie nad propozycją wyboru Ireneusza Fel­czaka. W głosowaniu tajnym otrzy­mał on 15 spośród 16 głosów wa­żnych, przy l wstrzymującym. Aż 12 kart do głosowania było niewa­żnych. W ten sposób opozycja zamanifestowała swój sprzeciw. Jak się później okazało, wszystkie dalsze głosowania wyglą­dały podobnie. Po wyborze i podziękowaniach skierowanych do rad­nych burmistrz przedstawił kandyda­tury członków Zarządu. Wśród za­proponowanych osób znaleźli się dotychczasowi wiceburmistrzowie Stanisław Szulczyk i Stanisław Popławski. Uzyskali oni większość w wyborach tajnych, przy czym w każdym głosowaniu było 11 kart nieważnych. Stanisław Popławski uzyskał poparcie 16 radnych, l był przeciwny, Stanisław Szulczyk otrzymał 15 głosów za i 2 przeciw. Tym samym stali się oni etatowymi członkami Za­rządu.

Sukcesem władzy była budowa nowoczesnej oczyszczalni ścieków, telefonizacja miasta, czy nowa pełnowymiarowa hala sportowa, która powstała przy Szkole Podstawowej nr 6. Porażką było brak poprawy perspektyw mieszkaniowych dla uboższych mieszkańców oraz brak własnego wysypiska śmieci. Po raz ostatni radni II kadencji spotkali się na sesji Rady Miejskiej pod koniec czerwca 1998 roku. Jednym z najważniejszych, punktem obrad była uchwała ograniczająca przejazd ciężkich pojazdów przez teren miasta. Za rządów Ireneusz Felczaka w Sochaczewie przebywał z wizytą ostatni prezydent RP na Uchodźstwie Ryszard Kaczorowski, który pełnił honorowy patronat nad Fundacją Ochrony zabytków Militarnych. W lipcu 1999 roku po pięciu latach działalności zlikwidowano Straż Miejską, natomiast w październiku 1999 roku otwarty został pierwszy w Sochaczewie supermarket GLOBI.

Na początku października 1999 roku na XIV Sesji Rady Miasta przewodniczący Rady Andrzej Olejnik poinformował zebranych, że z funkcji burmistrza zrezygnował Ireneusz Felczak. Jakie były przyczyny tej decyzji. Na to pytanie próbuje odpowiedzieć redaktor lokalnego tygodnika „Ziemia Sochaczewska” Sławomir Burzyński w jednym ze swoich artykułów poświęconych lokalnemu samorządowi. „Wtedy prasa nie pisała, jednak dziś zapisy z obrad zarządu miasta oraz wyznania po latach niektórych jego członków rzucają pewne światło na tę sprawę. Otóż wygląda na to, że przywódcy sochaczewskiego lewicowego ugrupowania, które rekomendowało na burmistrza Ireneusza Felczaka, postawiło przed nim zadanie zreformowania Urzędu Miasta, co niestety wiązać by się musiało również ze zwolnieniami. Ireneusz Felczak nie chciał tego zrobić i bronił się przed tym długo, aż w końcu, wobec narastającej presji, ustąpił…ze stanowiska”.

Ireneusz Felczak zmarł 19 stycznia 2011 roku w wieku 67 lat. Pogrzeb odbył się 21 stycznia 2011 roku. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Wypalenisku. Mimo że urząd sprawował w trudnych czasach schyłku komunizmu i początku demokracji, kiedy nie było funduszy w samorządach to jemu miasto zawdzięcza 1/3 wszystkich dotychczasowych zasobów mieszkaniowych miasta, rozbudowę Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej. W okresie jego „rządów” została także wybudowana Szkoła Podstawowa nr 6, przeprowadzona magistrala wodociągowa w ul. 600-Lecia i w ul. Gawłowskiej, kładki nad Bzurą, kolektor deszczowy do terenów PKP czy kolektor sanitarny do osiedla Victoria. Również w tym okresie rozpoczęła się budowa osiedli mieszkaniowych Karwowo I i Asnyka, wyremontowano także Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą. Cmentarz komunalny, na którym spoczął, to również jego zasługa. W tym czasie rozpoczęto przygotowania do budowy basenu Orka oraz sali gimnastycznej przy Szkole Podstawowej nr 6 (obecnym Gimnazjum nr 2) i dokonano również wymiany przestarzałej sieci przesyłowej centralnego ogrzewania z kotłowni miejskich do poszczególnych odbiorców.

Stanisław Szulczyk (burmistrz sochaczewski w latach 1999-2002)

Następcą Ireneusza Felczaka na stanowisku burmistrza Sochaczewa został wybrany na XV Sesji Rady Miasta 19 października 1999 roku urodzony w 1948 roku dr Stanisław Szulczyk (burmistrz sochaczewski w latach 1999–2002). Na posiedzeniu Rady Miasta jego kandydaturę – jedyną zresztą – przedstawił radny Andrzej Olejnik. Jego osobę mieli zaproponować radni SLD. Stanowisko radnych AWS (7 członków) wyraziła radna Maria Kuśmirek. Oświadczyła ona: „Klub AWS uważa, że tego rodzaju wybór jest niezdrową kontynuacją władzy w mieście i dlatego wszyscy z klubu AWS głosujemy przeciw”. Podkreśliła przy tym konieczność zaprotokołowania tego oświadczenia oraz prośbę o jego upublicznienie. W tajnym głosowaniu za Stanisławem Szulczykiem opowiedziało się 16 z 28 radnych, 6 radnych wstrzymało się od głosu, a 6 było przeciwnych. Nowy burmistrz w chwili objęcia urzędu był człowiekiem żonatym, posiadał 4 dzieci, w tym 3 dorosłych. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego oraz Akademii Nauk Politycznych.

Pracę zaczął w 1967 roku w oświacie jako nauczyciel, później był dyrektorem szkół podstawowych. W latach 1994–1999 pełnił funkcję wiceburmistrza Sochaczewa, odpowiadając m.in. za oświatę i kulturę. W 1998 roku z listy SLD został wybrany do rady Powiatu Sochaczewskiego, gdzie był zastępcą przewodniczącego komisji budżetu i finansów.  Sam o sobie w jednym z wywiadów twierdził „Moje poglądy są lewicowe. Były i są, ponieważ uważam, że lewica ma dużą rolę do spełnienia…”. Na swoim stanowisku pozostał dotychczasowy wiceburmistrz Stanisław Popławski. Niedługo potem 19 listopada 1999 roku na kolejnej sesji Rady Miasta nowym wiceburmistrzem Sochaczewa – w związku z wyborem dotychczasowego wiceburmistrza Stanisława Szulczyka na stanowisko burmistrza – wybrano Jerzego Michalaka (wiceburmistrz sochaczewski w latach 1999–2002), wieloletniego dyrektora Zespołu Szkół Rolniczych. W jednym z pierwszych wywiadów jakiego udzielił nowy burmistrz lokalnemu tygodnikowi „Ziemia Sochaczewska” nakreślił priorytety swojej niepełnej kadencji. „Z worka potrzeb mieszkańców Sochaczewa jako niezbędne do szybkiego finalizowania wymienię przynajmniej trzy. Pierwszym jest dostosowanie się do wymogów ekologicznych w procesie dostarczania ciepła [zmiana ogrzewania na olejowe – B.K.]. Drugim ważnym dla miasta zadaniem jest zbudowanie zespołu basenów kąpielowych. No i trzecim z najistotniejszych zadań, choć wcale nie na trzecim miejscu jest obwodnica”. Kryty basen oddano w mieście do użytku 31 maja 2001 roku.

Bogumił Czubacki (burmistrz sochaczewski w latach 2002-2010)

I Kadencja (2002-2006)

Od 2002 roku obowiązują nowe zasady wyboru organu wykonawczego miasta. W miejsce dotychczasowego zarządu organem wykonawczym został burmistrz miasta. Ustawa z 20 czerwca 2002 roku o bezpośrednim wyborze m.in. burmistrza miasta stanowi, że burmistrz wybierany jest w wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich, w głosowaniu tajnym. Za wybranego na burmistrza uważa się tego kandydata, który w głosowaniu otrzymał więcej niż połowę ważnie oddanych głosów. Jeżeli żaden z kandydatów nie otrzymał określonej liczby ważnie oddanych głosów, czternastego dnia po pierwszym głosowaniu przeprowadza się ponowne głosowanie. W ponownym głosowaniu wyboru dokonuje się spośród dwóch kandydatów, którzy w pierwszym głosowaniu otrzymali największą liczbę ważnie oddanych głosów. W przypadku gdy dwóch lub więcej kandydatów otrzyma tę samą liczbę głosów uprawniającą do udziału w ponownym głosowaniu, o dopuszczeniu kandydata do wyborów w ponownym głosowaniu rozstrzyga większa liczba obwodów głosowania, w których jeden z kandydatów otrzymał większą liczbę głosów, a jeżeli liczba tych obwodów byłaby równa – rozstrzyga losowanie przeprowadzone przez gminną komisję wyborczą. W losowaniu mają prawo uczestniczenia wszyscy kandydaci lub pełnomocnicy ich komitetów wyborczych.

Mieszkańcy Sochaczewa 27 października 2002 roku mogli sami wybrać w bezpośrednich wyborach burmistrza miasta. W Sochaczewie na to stanowisko kandydowało 8 osób: Bogusław Budkowski, Włodzimierz Chmielewski, Bogumił Czubacki, Jan Pachowiak, Artur Piłka, Tomasz Połeć, Stanisław Szulczyk i Krzysztof Wasilewski. Wybór burmistrza nastąpił dopiero w II turze 10 listopada 2002 roku. Stanęło do niej dwóch kandydatów: Bogumił Czubacki i Jan Pachowiak. Pierwszy otrzymał 3 937 głosów, a drugi zgromadził ich 2 831. Frekwencja wyborcza wyniosła trochę ponad 22%, co było wynikiem bardzo niskim. Zwyciężył kandydat Komitetu Wyborczego Wyborców „Platforma Prawa i Samorządności” Bogumił Zbigniew Czubacki (burmistrz sochaczewski w latach 2002–2010), który pełnił funkcję burmistrza przez dwie kadencje.

Bogumił Czubacki pochodzi z rodziny wielodzietnej, średnio zamożnej i sam musiał zadbać o swoją przyszłość. Po ukończeniu Technikum Fotograficznego w 1967 roku, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości, prowadził przez pewien czas własny zakład fotograficzny. Jako muzyk w rodzinnym zespole muzycznym "Demony" pracował w 1977 roku w Grand Hotelu w Warszawie, a rok później wyjechał na zagraniczny kontrakt muzyczny do Jugosławii i Korei, (z Hanką Bielicką i Ireną Santor) do Kanady i Stanów Zjednoczonych. W sumie za granicą spędził ponad 10 lat. Tam też starał się działać na rzecz swojego rodzinnego miasta. Między innymi w Chicago, w centrum polonijnym, zorganizował wraz z zespołem koncert charytatywny na potrzeby szpitala w Sochaczewie pod nazwą "Dzieci Sochaczewa swemu miastu". Po powrocie w 1993 roku do Polski współtworzył lokalną rozgłośnię radiową pod nazwą „Radio Fama Sochaczew”, jedną z pierwszych w Polsce prywatnych rozgłośni, która rozpoczęła nadawanie 6 marca 1993 roku. W 1998 roku założył lokalny tygodnik „Echo Powiatu”, którego pierwszy numer ukazał się 15 września 1998 roku. Docierał on do gmin powiatu sochaczewskiego. W 1998 r. został wybrany do Rady Powiatu w Sochaczewie i jednocześnie na Członka Zarządu Powiatu. W latach 1998–2002 Bogumił Czubacki z ramienia Unii Wolności sprawował mandat radnego powiatu sochaczewskiego, zasiadając jednocześnie w zarządzie tego powiatu. Żona Grażyna, dwoje dzieci (córka Lorin, syn Konrad).{multithumb popup_type=none blog_mode=thumb thumb_width=200 thumb_height=200}

burmistrz_bogumil_czubacki.jpg

Burmistrz Bogumił Czubacki. Fot. Strona Urzędu Miasta Sochaczewa z roku 2009.

Wiceburmistrzami zostali Jerzy Żelichowski (wiceburmistrz sochaczewski w latach 2002–2010) i Krzysztof Brymora (wiceburmistrz sochaczewski w latach 2002–2007)Jerzy Stefan Żelichowski, żonaty, dwoje dzieci. Urodził się 22 maja 1954 roku w Pińczowie. W 1972 roku zdał egzamin maturalny w Liceum Ogólnokształcącym im. Hugona Kołłątaja w Pińczowie, a następnie po ukończeniu Policealnego Studium Mechanicznego w Kielcach uzyskał tytuł technika mechanika. W Sochaczewie mieszka i pracuje od 1979 roku. Przez dwie kadencje pełnił funkcję wiceburmistrza odpowiadając za sprawy oświatowe, kulturę i sport, pomoc społeczną, gospodarkę przestrzenną i architekturę, gospodarkę gruntami oraz ochronę środowiska. Z wykształcenia magister inżynier rolnictwa. W 1979 roku ukończył Akademię Rolniczą w Lublinie, a następnie do 1998 roku pracował w Zespole Szkół Rolniczych w Sochaczewie. Jako wicedyrektor Szkoły od 1989 roku wielokrotnie reprezentował polską oświatę na międzynarodowych konferencjach UNESCO. Zainicjował i znacznie rozwinął współpracę zagraniczną Szkoły z partnerami z Norwegii, Danii, Stanów Zjednoczonych, Francji i Niemiec. Wyrazem uznania dla międzynarodowych kontaktów nawiązanych przez Zespół Szkół Rolniczych w Sochaczewie było przyjęcie tej placówki do elitarnego grona Szkół Stowarzyszonych UNESCO. Celem istnienia tych szkół było rozpowszechnianie idei współpracy międzynarodowej wśród dzieci i młodzieży, tym samym przyczynianie się do budowania wzajemnego zrozumienia, a dzięki temu do zachowania pokoju na świecie. Uczestnictwo w programie Szkół Stowarzyszonych UNESCO łączyło się przede wszystkim z moralnym zobowiązaniem do podejmowania wszelkich możliwych działań promujących kulturę pokoju i wzajemnego międzynarodowego zrozumienia. W latach 1995–1999 Jerzy Żelichowski uczestniczył w pracach Stowarzyszenia Szkół Rolniczych Unii Europejskiej „Europea” jako reprezentant polskiej oświaty rolniczej. Stowarzyszenie zajmowało się m.in. rozwijaniem i podwyższaniem jakości edukacji rolniczej i leśnej, wymianą doświadczeń w szkoleniu zawodowym w poszczególnych krajach Europy, ożywianiem, promocją oraz pomocą w organizacji wymiany międzynarodowej wśród uczniów i kadry, organizowaniem miejsc praktyk i stażu dla młodzieży, wreszcie podwyższaniem znajomości języków obcych wśród społeczności wiejskiej.

Po niemal dwudziestu latach pracy pedagogicznej Jerzy Żelichowski poświęcił się pracy w organach administracji rządowej i samorządowej. W kwietniu 1998 roku wojewoda skierniewicki Jerzy Olejniczak powierzył mu funkcję dyrektora Wydziału Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej Urzędu Wojewódzkiego w Skierniewicach. Następnie w kadencji samorządowej w latach 1999–2002 pełnił funkcję wicestarosty powiatu sochaczewskiego. Odpowiadał między innymi za oświatę powiatową i ochronę zdrowia. Przez pięć lat kierował również Radą Społeczną Zakładu Opieki Zdrowotnej w Sochaczewie, która pomogła przetrwać szpitalowi bardzo trudny okres zmian i przeprowadzić niezbędne inwestycje. W 2002 roku ukończył dwuletnie podyplomowe Międzynarodowe Studia Administracji Publicznej i uzyskał tytuł Master of Public Administration (MPA). W 2004 roku ukończył roczne Podyplomowe Studium „Menedżer Jakości w Jednostkach Administracji Publicznej” uzyskując certyfikat Menedżera Jakości i Audytora Wewnętrznego systemu zarządzania jakością. W 2005 roku ukończył trzyletnie studia doktoranckie w zakresie nauk o zarządzaniu. W 2011 roku ukończył na Uniwersytecie Medycznym w Warszawie Studium Zarządzania Spółką Prawa Handlowego Ochrony Zdrowia. Po zakończeniu sprawowania funkcji wiceburmistrza Sochaczewa rozpoczął pracę w Urzędzie Miejskim w Płońsku. W wyborach do Sejmu w 2011 roku startował z listy ugrupowania Polska Jest Najważniejsza. Mandatu poselskiego nie uzyskał. W Sochaczewie uzyskał 177 głosów, natomiast w całym okręgu wyborczym osiągnął 496 głosów.

 

wiceburmistrz_jerzy_zelichowski.jpg

Wiceburmistrz Jerzy Żelichowski. Fot. Strona Urzędu Miasta Sochaczewa z roku 2009.

Był zwolennikiem stosowania w administracji publicznej nowych rozwiązań organizacyjnych oraz przejrzystego i sprawnego zarządzania. Efektem tego było wprowadzenie w Urzędzie Miejskim systemu zarządzania Jakością ISO 9001 : 2001. Aktywnie uczestniczył w pracy kilku stowarzyszeń. Jest m.in. prezesem Mazowieckiego Stowarzyszenia Gmin na rzecz Rozwoju Społeczeństwa Informacyjnego. Przez 10 lat był wiceprezesem Mazowieckiej Wspólnoty Samorządowej oraz szefem jej Oddziału Powiatu Sochaczewskiego, którą to funkcję pełni aktualnie. Jest również członkiem Zarządu Krajowego Stowarzyszenia Pomocy Szkole, które działa od kilkunastu lat skutecznie wspierając polską oświatę.

Ma ugruntowane centroprawicowe poglądy polityczne - jak twierdzi na swojej stronie internetowej (www.jerzyzelichowski.pl). "W życiu społecznym kieruję się zasadami katolickiej nauki społecznej. Wzorem do naśladowania i autorytetem moralnym była i jest osoba Jana Pawła II. Moja sympatia i szacunek towarzyszyły mu od 1978 r. kiedy został Papieżem, a ja wówczas rozpocząłem samodzielne życie rodzinne. W życiu politycznym imponowali mi: Św. P. Ryszard Kaczorowski - ostatni Prezydent RP na Uchodźstwie, Św. P. Maciej Płażyński - Marszałek Sejmu RP, prof. Jerzy Buzek - niedoceniony Premier RP oraz Św. P. prof. Zbigniew Religa - wybitny kardiochirurg i Minister Zdrowia. Ze wszystkimi miałem przyjemność i zaszczyt współpracować na niwie politycznej. Mam za sobą wieloletnie doświadczenia związkowe. Funkcjonowałem w dwóch związkach zawodowych związanych z moja pracą. Od 1980 r. do 1994 r. w Związku Nauczycielstwa Polskiego. Ze związku wystąpiłem po politycznym zaangażowaniu się ZNP po stronie SLD. Od 1996 r. kiedy walczyliśmy w ZSRCKU o uratowanie gospodarstwa pomocniczego szkoły do 2010 r. funkcjonowałem w NSZZ "Solidarność".

Wystąpiłem ze związku nie mogąc zaakceptować postawy i poczynań niektórych jego lokalnych działaczy. Mam również dwa krótkie epizody działalności partyjnej. Najpierw przez kilka lat do 2003 r. byłem szefem powiatowej struktury RS AWS a później od 2004 r. do 2006 r. szefem powiatowej struktury Partii Centrum. Od 2001 r. nieprzerwanie do chwili obecnej funkcjonuję w Stowarzyszeniu Mazowiecka Wspólnota Samorządowa, które zrzesza działających w samorządach lokalnych centroprawicowch działaczy, w większości nie zaangażowanych partyjnie. Pomimo bliskości dla mnie części propozycji programowych zarówno Platformy Obywatelskiej jak i Prawa i Sprawiedliwości nie zdecydowałem się na przynależność do żadnej z tych partii ze względu na ich dotychczasowy styl uprawianej polityki. Natomiast pochłaniają mnie działania na rzecz środowiska lokalnego. Doceniam rolę organizacji pozarządowych i potrzebę ich rozwoju. Już od 2003 r. kiedy zostałem Honorowym Członkiem Stowarzyszenia Upowszechniania Nowych Technologii i Rozwoju Społeczności Lokalnych e-Sochaczew.pl, staram się aktywnie wspierać budowę społeczeństwa informacyjnego. Od 2008 r. przewodniczę Mazowieckiemu Stowarzyszeniu Gmin na Rzecz Rozwoju Społeczeństwa Informacyjnego (27 gmin). 

Wyjaśnienia wymagają też kłamstwa, upowszechniane na mój temat przez złych ludzi, dotyczące mojej rzekomej komunistycznej przeszłości. Już podczas moich studiów w latach siedemdziesiątych wywierano na mnie naciski, abym wstąpił do PZPR. Ja jednak opierałem się do końca studiów. Byłem starostą roku, który zainicjował akcję fundowania książeczek mieszkaniowych dla dwóch wychowanków z domu dziecka. W ten sposób zyskałem tolerancję dla mojego oportunizmu. W pracy w Zespole Szkół Rolniczych wielokrotnie bezskutecznie próbowano wciągnąć mnie w szeregi POP PZPR. Zgodziłem się jedynie zostać z woli młodzieży szkolnej opiekunem Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej, nie będąc jej członkiem. Moja współpraca ze szkolną organizacją młodzieżową ZSMP trwała do 1989 r. i nie miała charakteru politycznej indoktrynacji. Przez lata mojego opiekuństwa ani jeden uczeń nie zapisał się do PZPR, za co stwierdzam bez żalu, pochwał nie zbierałem. Za to organizacja funkcjonowała aktywnie w obszarze sportu, kultury oraz wakacyjnych form wypoczynku i wyjazdów zagranicznych do NRD, Czechosłowacji. Do dziś z sympatią wspominam ten okres i bardzo fajnych uczniów z którymi w tym czasie współpracowałem". Jako jeden z pierwszych poddał się procedurze sprawdzającej w Instytucie Pamięci Narodowej, po pojawieniu się tzw. listy Wildsteina. Już 25 lutego 2005 roku otrzymał odpowiedź z Instytutu Pamięci Narodowej. 

Drugi z wiceburmistrzów, Krzysztof Brymora urodził się w  Sydney w Australii, gdzie w 1987 roku ukończył Hurlstone Selective High School, a następnie Uniwersytet Nowej Południowej Walii w Sydney (Wydziały Mechanika i Aeronautyka). W 1993 roku osiedlił się w Polsce. Przez 4 lata pracował w fabryce Master Foods Polska w Sochaczewie (koncern MARS), najpierw jako Koordynator Technologii Produkcji, później Zastępca Szefa Produkcji, a ostatecznie Szef Produkcji. Od 1997 roku był związany z australijskimi firmami mającymi swe przedstawicielstwa w Polsce: Australian Gas Light Company Polska/Gazetec Warszawa (Dyrektor Operacyjny) oraz Solahart - Australia. Od 2003 roku społecznie pełnił funkcję Członka Zarządu Miejskiego Klubu Sportowego Orkan, a także pracowałjako prezes w Stowarzyszeniu Port Lotniczy Sochaczew. W wolnym czasie rekreacyjnie grał w rugby. Żona Beata Brymora- absolwentka Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, dziennikarz, specjalista public relations. Od lat współpracuje z firmą Masterfoods Polska, od roku 1995 zarządza Agencją Informacyjną, współpracując z przedstawicielami rządu polskiego, parlamentu, władzami samorządowymi.

Na rzetelną ocenę działań burmistrza Bogumiła Czubackiego jest za wcześnie, potrzebna jest perspektywa czasowa. W materiałach informacyjnych wydanych przez sztab burmistrza można dowiedzieć się, że po rządach poprzedników pozostały ukryte długi, które miasto musiało spłacić. Było to około 2 mln złotych, między innymi, zaległości na ZUS i za powstały w 2002 roku basen „Orka”. Rok 2003 został jednak zamknięty nadwyżką. Dochody miasta wyniosły blisko 50 mln zł, zaś wydatki to ok. 46 mln zł. Na inwestycje miasto wydało 5,6% łącznych wydatków z budżetu: 559 000 zł to rata za zakup budynku Urzędu Miejskiego, 529 000 zł - przebudowa miejskiego systemu ciepłowniczego, 508 000 - termomodernizacja Gimnazjum Nr 2 i nieco mniejsze sumy choćby na wykup gruntów pod drogi, nowe oświetlenie ulic Głowackiego, Piaszczystej, Sadowej, Gawłowskiej, Podzamcze, przy wzgórzu zamkowym i na osiedlu Zatorze, budowa kanalizacji deszczowej w ul. Dębowej, Bukowej, Modrzewiowej, budowa kanalizacji sanitarnej w ul. Bojowników i ul. Wyzwolenia wraz z przepompownią ścieków przy ul. Bojowników, współfinansowanie modernizacji ulicy Gwardyjskiej, termomodernizacja Szkoły Podstawowej Nr 3, budowa wodociągu w ul. Marii Konopnickiej i inne.

Burmistrz starał się by miasto inwestowało coraz więcej, do 2005 roku wydatki na inwestycje wzrosły do poziomu 19,4% a w 2006 osiągnęły nawet 28,4% budżetu. Dochody miasta również wzrastały, z ok. 50 mln w 2003 do ok 69 mln w 2006 roku. W tym ostatnim roku wydatki przekroczyły 81 mln zł. Za rządów Czubackiego opracowano wiele planów: Strategię Rozwoju Miasta, Wieloletni Plan Inwestycyjny i Finansowy, Plan Rewitalizacji Miasta, Dwa Studia Wykonalności Poprawy Gospodarki Wodnej oraz Ściekowej, Program Rozwoju Bazy Sportowej, Plan Rozwoju Lokalnego, Gminny Program Ochrony Środowiska, Plan Gospodarki Odpadami dla miasta Sochaczewa, Plan Zaopatrzenia Miasta w Ciepło, Energię Elektryczną i Paliwa Gazowe, Studium Wpływu i Zagrożeń Wynikających z Rozwoju Supermarketów w Kontekście Planowania Rozwoju Sochaczewa. Dzięki tym dokumentom można było racjonalnie planować inwestycje, z wieloletnim wyprzedzeniem. Mimo problemów z niewydolnym finansowo PEC-em i rozpoczęciem ogromnego zadania kanalizacji całego miasta – kadencja ta nie zadłużyła kasy miejskiej. Następował wzrost środków jakie udało się miastu pozyskać z zewnątrz. W 2003 roku 100 700 zł, w 2004 – 334 000 zł, w 2005 – 445 000 zł a w 2006 aż 889 200 zł. Burmistrz Czubacki pełniąc funkcje samorządowe odbył szereg szkoleń z zakresu wprowadzania funduszy unijnych, zarządzania finansami publicznymi i administracji.

II kadencja (2006-2010)

Do kolejnych wyborów powszechnych na burmistrza 12 listopada 2006 roku stanęło czterech kandydatów: dotychczasowy burmistrz Bogumił Czubacki, były dyrektor Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji Piotr Osiecki, radny Paweł Masłowski i pracownik miejscowego starostwa Tomasz Połeć. Pierwsza tura nie przyniosła rozstrzygnięcia. Bogumił Czubacki uzyskał 6 373 głosy (48,3%), Tomasz Połeć – 2 803 głosy (21, 25%), Piotr Osiecki – 2 245 głosów (17,02%), Paweł Masłowski – 1 769 głosów (13,41%). Frekwencja w wyborach wyniosła w Sochaczewie 44,45 proc. Rozstrzygnięcie nastąpiło dopiero w II turze wyborów 26 listopada 2006 roku, kiedy to Bogumił Czubacki zdecydowanie pokonał swojego kontrkandydata Tomasza Połcia. Na Bogumiła Czubackiego, zgłoszonego przez Komitet Wyborczy Wyborców „Pełna Odpowiedzialność”, zagłosowało 5 811 mieszkańców (68,9%.), a na Tomasza Połcia z „Przymierza” – 2 622 osoby (31,1%). Dotychczasowy burmistrz wygrał we wszystkich okręgach wyborczych na terenie miasta. Frekwencja była bardzo niska i wyniosła 28%.

Na pierwszej sesji Rady Miasta 27 listopada 2006 roku Bogumił Czubacki zrezygnował z mandatu radnego, który zdobył w wyborach 12 listopada 2006 roku. Stanowiska wiceburmistrzów objęli: dotychczasowy wiceburmistrz Jerzy Żelichowski i były prezydent Żyrardowa Krzysztof Janusz Ciołkiewicz (wiceburmistrz sochaczewski w latach 2007–2010). Nowego wiceburmistrza, który objął tę funkcję 2 stycznia 2006 roku, Bogumił Czubacki przedstawił radnym podczas III sesji Rady Miasta 22 grudnia 2006 roku. Krzysztof Ciołkiewicz zastąpił Krzysztofa Brymorę, i tak jak on nadzorował głównie realizację miejskich inwestycji oraz planowanie strategiczne. Wiceburmistrz Krzysztof Ciołkiewicz prowadził sprawy realizowane przez Wydział Rozwoju, Wydział Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, oraz Inspektorat ds. Zamówień Publicznych. Rozpoczynając pracę w Sochaczewie miał 58 lat (ur. 8 czerwca 1948 roku w Głoskowie). Żonaty, dorosła córka kończąca studia na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończył studia ekonomiczne w Szkole Głównej Planowania i Statystyki (obecnie Szkoła Główna Handlowa), studia podyplomowe oraz liczne kursy i szkolenia z zakresu zarządzania i administracji. Był prezesem zarządu Żyrardowskich Zakładów Tkanin Technicznych oraz prezesem zarządu Zakładów Lniarskich „Żyrardów”. Z samorządem lokalnym Żyrardowa związany od 1990 roku. W 1998 roku zdobył mandat radnego Rady Miasta Żyrardowa i z ramienia koalicji AWS, UW i SLD objął urząd prezydenta miasta. Cztery lata później (2002) z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w pierwszych bezpośrednich wyborach burmistrzów. W kolejnych wyborach samorządowych w 2006 roku przegrał w II turze rywalizację o ten urząd z Andrzejem Wilkiem z Platformy Obywatelskiej. W styczniu 2007 roku objął funkcję zastępcy burmistrza Sochaczewa. W 2010 został radnym powiatu żyrardowskiego, następnie zaś jego wicestarostą. Postanowieniem Prezydenta RP z 2 września 2005 roku, za zasługi w działalności na rzecz społeczności lokalnej, został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

Realizując prawo obywateli do pełnej informacji o wszystkich sferach życia publicznego, w tym także informacji o środkach wydatkowanych na wynagrodzenia kadry kierowniczej w Urzędzie Miejskim środki masowego przekazu corocznie informowały o wynagrodzeniach burmistrzów. W 2007 roku burmistrz Bogumił Czubacki otrzymywał – 8 207 zł, wiceburmistrz Jerzy Żelichowski – 8 378 zł, a drugi wiceburmistrz Krzysztof Ciołkiewicz – 7 520 zł. [Więcej informacji na temat wynagrodzeń władz miejskich Sochaczewa na przestrzeni dziejów znajdzie Czytelnik w przygotowywanej książce autorstwa Bogusława Kwiatkowskiego „Poczet burmistrzów sochaczewskich”]. W II kadencji dane ze szczegółowego sprawozdania wykonania budżetu za 2007 rok wykazywały oszczędności na administrację, wzrost wpływów do kasy miasta i kolejne inwestycje. Budżet Sochaczewa w 2007 roku, w momencie uchwalania, zamykał się po stronie dochodów kwotą 67,7 mln zł, a po stronie wydatków kwotą 73,3 mln zł. Ostatecznie, na koniec roku miejski budżet zamknął się po stronie dochodów kwotą 82,3 mln zł., a po stronie wydatków kwotą 84,2 mln zł.{multithumb popup_type=none blog_mode=thumb thumb_width=160 thumb_height=200}

wiceburmistrz_krzysztof_ciolkiewicz.jpg

Wiceburmistrz Krzysztof Ciołkiewicz. Fot. Strona Urzędu Miasta Sochaczewa z roku 2009.

Dochody budżetu za 2008 rok miały wynieść 80,9 mln złotych, a faktycznie zbliżyły się do 85,3 mln. Samorząd miał wydać m.in. na pomoc społeczną, utrzymanie szkół, przedszkoli czy ochronę środowiska blisko 83,5 mln zł, a ostatecznie wydatki nie przekroczyły 80,4 mln zł. W 2008 roku ogólne zadłużenie samorządu zostało obniżone o 3,6 mln złotych. W 2009 roku plan wpływów budżetowych wyniósł 80 269 000 zł, ale do budżetu wpłynęło 84 695 000 zł. Plan inwestycji na ten rok to 11 774 000 zł, ale udało się wykonać 16 277 000 zł. Do najbardziej widocznych inwestycji tego okresu można zaliczyć m.in. dokończenie remontu ul. Traugutta i utwardzenie nawierzchni wielu ulic. Wykonano również plan kolejnego budynku socjalnego na ul. Fabrycznej oraz plan rewitalizacji zabytkowych kramnic i ich najbliższego otoczenia. W 2010 roku dochody budżetu miasta oszacowane zostały na kwotę 80 383 803 zł, wydatki zaplanowano na kwotę 89 326 169 zł, przychody, tj. kredyty i wolne środki na rachunku bankowym określono na kwotę 12 654 000 zł. Kwotę 3 711 634 zł przeznaczono na spłaty rat kapitałowych zaciągniętych w latach ubiegłych, kredytów i uzyskanych pożyczek. W 2010 roku kontynuowano kolejne inwestycje: remont ulicy Warszawskiej, zadaszenie lodowiska, ciągłe podwyższanie kapitału miejscowego Zakładu Wodociągów i Kanalizacji, modernizacje wielu ulic i budynków.

Pod koniec II kadencji sprawowania urzędu przez Bogumiła Czubackiego (13 listopada 2010 r.) oddano do użytku sztuczne lodowisko wraz z zadaszeniem. Powierzchnia lodowiska to 22x34 metry, z czego mrożone będzie 20x30 metrów. Wokół obiektu ułożono kostkę brukową. Zadbano również o dobre oświetlenie. 3 listopada 2010 roku odbyła się gala podsumowująca „unijne” osiągnięcia miast i gmin pod hasłem „Europejska Gmina - Europejskie Miasto 2010”. Sochaczew zdobywając 2593,71 punktu zajął 7 miejsce w kraju w kategorii gminy miejskie. Okoliczne gminy w tym samym konkursie uzyskały: Rybno 365,5 pkt, Iłów 301,88 pkt, Młodzieszyn 284,05 pkt, gmina Sochaczew 126,96 pkt. Za urzędowania burmistrza Bogumiła Czubackiego miasto zostało wyróżnione m.in. w pierwszej edycji konkursu „Samorząd Przyjazny Przedsiębiorczości”.

Burmistrz Czubacki zasłynął również tym, że miał 11 września 2010 roku w Żelazowej Woli udzielić pierwszego w Polsce legalnego ślubu dwom kobietom, 36-letniej Grecie - mieszkance Sochaczewa i 37-letniej Annie, mieszkance jednej z gmin na terenie powiatu sochaczewskiego. Okazało się jednak, że Anna to 37-letni mężczyzna, który jedynie „psychicznie i wizerunkowo identyfikował się z kobietami”. Choć czuł się kobietą, to nie zamierzał jednak zmieniać płci. Z kolei Greta P. miała 36 lat i była lesbijką, od lat aktywnie działającą w ruchu mniejszości seksualnych. Z formalnych i prawnych względów burmistrz nie mógł odmówić udzielenia ślubu, gdyż Jan P. złożył wszystkie wymagane prawem dokumenty, które potwierdzały, że jest mężczyzną. Na prośbę kierownika Urzędu Stanu Cywilnego Greta P. i Jan P. dostarczyli aktualne odpisy aktów urodzenia wskazujące na płeć przyszłych małżonków. Dane pary młodej, w tym informacje o płci, zweryfikowano także na podstawie dowodów osobistych. W takim przypadku Urząd nie mógł odmówić parze zawarcia związku małżeńskiego.

Piotr Osiecki (burmistrz sochaczewski od 2010 roku)

Do kolejnych wyborów powszechnych na burmistrza 21 listopada 2010 roku stanęło siedmiu kandydatów: dotychczasowy burmistrz Bogumił Czubacki (62 l) z Komitetu Wyborczego Wyborców Bogumiła Czubackiego „Nasze Miasto”, Maciej Małecki (36 l) z Komitetu Wyborczego Prawa i Sprawiedliwości, Paweł Masłowski (32 l) z Komitetu Wyborczego Sojuszu Lewicy Demokratycznej, dotychczasowy wicestarosta Piotr Osiecki (48 l) z Komitetu Wyborczego Wyborców Sochaczewskie Forum Samorządowe, Paweł Pachowiak (31) z Komitetu Wyborczego Wyborców Porozumienie Ziemi Sochaczewskiej, Urszula Pawlak (49 l) z Komitetu Wyborczego Platformy Obywatelskiej i Janusz Szostak (53 l) z Komitetu Wyborczego Wyborców Przymierze 2010. W pierwszej turze wyborów zwyciężył Bogumił Czubacki, w chwili wyborów nie należący do żadnej z partii, zyskując 4 275 głosów mieszkańców (31,03%). W tych samych wyborach uzyskał mandat radnego miejskiego. Drugie miejsce oraz prawo ponownego startu w wyborach zdobył kandydat Komitetu Wyborczego Sochaczewskie Forum Samorządowe, członek Prawicy Rzeczpospolitej Piotr Osiecki, którego poparło 3 521 wyborców (25,56%). Pozostali kandydaci uzyskali następujące wyniki Maciej Małecki – 2 976 głosów (21,6%), Urszula Pawlak – 1 139 głosów (8,3%), Jarosław Pachowiak – 810 głosów (5,9%), Janusz Szostak – 581 (4,2%), Paweł Masłowski – 476 głosów (3,5%). Frekwencja w wyborach burmistrza wyniosła 45,85%.

Przed drugą turą wyborów 5 grudnia 2010 roku, dotychczasowemu burmistrzowi Bogumiłowi Czubackiemu, poparcia udzieliła szefowa Zarządu Powiatowego Platformy Obywatelskiej Rzeczypospolitej Polskiej Urszula Pawlak, natomiast Piotra Osieckiego poparł szef sochaczewskiego Prawa i Sprawiedliwości Maciej Małecki. I to właśnie poparcie Prawa i Sprawiedliwości, oraz częściowo głosy zwolenników pozostałych kandydatów na burmistrza, zdecydowały o wygranej Piotra Osieckiego, który uzyskał 1 779 głosów więcej niż w I turze. Natomiast Bogumił Czubacki nie powtórzył wyniku z 21 listopada 2010 roku i uzyskał 458 głosów mniej. Zatem w drugiej turze proporcje się odwróciły. Piotr Osiecki pokonał w prawie wszystkich obwodach wyborczych (20) dotychczasowego burmistrza Bogumiła Czubackiego (2). Według danych Państwowej Komisji Wyborczej, do urn udało się niewiele ponad 30% wyborców. Ważnych głosów oddano 9 117. Na Piotra Osieckiego głosowało 5 300 wyborców (58,13%), natomiast na Bogumiła Czubackiego zagłosowało 3 817 uprawnionych (41,87%). Ten pierwszy kampanię wyborczą prowadził pod hasłem „Sochaczew na tak!”.

Piotr Osiecki jeszcze przed wyborami w jednym z wywiadów przedstawił swoją wizję rozwoju miasta. „W mojej wizji Sochaczew ma wyglądać zupełnie inaczej. To ma być całkowita odmiana. „Sochaczew na tak” oznacza, że miasto ma ruszyć ostro do przodu w każdej dziedzinie. „Sochaczew na tak” to więcej środków na poprawę jakości życia w mieście, pieniędzy na drogi, żłobki, przedszkola, szkoły, opiekę zdrowotną, sport, kulturę, bezpieczeństwo czy choćby pensje pracowników samorządowych. Wreszcie więcej pieniędzy na pomoc potrzebującym. „Sochaczew na tak” to miasto czyste, zadbane i przyjazne swym mieszkańcom. Ładne drogi, proste chodniki, wystrzyżona trwa. Dobre szkoły, profesjonalni urzędnicy, skuteczna policja, najlepsi lekarze, dobra praca na miejscu, a jeśli już trzeba dojeżdżać to w komfortowych warunkach”. Czy nowemu burmistrzowi uda się spełnić choć część tej wizji pokaże czas.

Piotr Osiecki (burmistrz sochaczewski od 14 grudnia 2010 roku) według oficjalnych informacji podanych w mediach urodził się w 1961 roku, żonaty, ojciec trzech córek (Katarzyny, Marty, Julii), ma także wnuka. Z oficjalnego życiorysu możemy się dowiedzieć, że przed objęciem obowiązków burmistrza Sochaczewa przez cztery lata był wicestarostą sochaczewskim. Ukończył Politechnikę Radomską i Wyższą Szkołę Zarządzania i Marketingu w Sochaczewie. Posiada tytuł magistra ekonomii ze specjalnością zarządzanie przedsiębiorstwem, ukończył również studia podyplomowe z zakresu rachunkowości. Posiada także uprawnienia do zasiadania w radach nadzorczych i zarządach spółek z udziałem Skarbu Państwa. Do 35 roku życia był zawodowym sportowcem – rugbistą. Byłym zawodnikiem sekcji rugby Orkan Sochaczew. Występował w klubach polskich i francuskich, 35 razy reprezentował Polskę w kadrze narodowej, w latach 1987–1989 był nawet jej kapitanem. W 1989 roku został uznany za najlepszego rugbistę w Polsce.

Po zakończeniu kariery sportowej nadal był związany z sochaczewskim sportem. Objął funkcję dyrektora Miejskiego Klubu Sportowego Orkan (1995–2001), a następnie dyrektora Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji (2001–2005). Pracował również w Wojskowym Towarzystwie Budownictwa Społecznego „KWATERA” Sp. z o.o. jako specjalista do spraw rekrutacji pracowników oraz prowadził własną firmę księgową. Działalność tę zawiesił po nominacji na funkcję wicestarosty sochaczewskiego w grudniu 2006 roku. Jako wicestarosta odpowiedzialny był za oświatę, służbę zdrowia i inwestycje. W ramach działalności społecznej przewodniczył Radzie Społecznej Szpitala i Powiatowej Radzie Zatrudnienia, jest również sekretarzem Komisji Rewizyjnej Polskiego Związku Rugby.

Na II sesji Rady Miasta 14 grudnia 2010 roku Piotr Osiecki odebrał z rąk Przewodniczącej Miejskiej Komisji Wyborczej Grażyny Bazylak zaświadczenie o wyborze na burmistrza Sochaczewa. Chwilę później złożył ślubowanie następującej treści: „Obejmując urząd Burmistrza Miasta, uroczyście ślubuję, że dochowam wierności prawu, a powierzony mi urząd sprawować będę tylko dla dobra publicznego i pomyślności mieszkańców miasta Sochaczewa. Tak mi dopomóż Bóg”. W uroczystości zaprzysiężenia wzięła udział najbliższa rodzina, a także członkowie Komitetu Honorowego oraz sztabu wyborczego wspierającego jego kandydaturę. Nowy burmistrz wygłosił inaugurujące przemówienie. „Pani Przewodnicząca, Panie i Panowie radni, Czcigodni Księża, Szanowni goście, szanowni państwo - pracownicy Urzędu Miasta i wszystkich jednostek organizacyjnych naszego samorządu, drodzy Mieszkańcy Sochaczewa. Nie ukrywam, że z prawdziwym wzruszeniem zwracam się do Państwa po raz pierwszy jako burmistrz Sochaczewa wybrany w demokratycznych wyborach głosami mieszkańców naszego miasta. Jeszcze raz chciałbym podziękować wszystkim tym, którzy wzięli udział w wyborach samorządowych, wszystkim tym, którzy oddali głosy nie tylko na moją kandydaturę, ale w ogóle wzięli czynny udział w tych wyborach, pokazując, że sprawy naszego miasta nie są im obojętne.

Pozwolą Państwo, że podziękuję moim najbliższym, którzy zawsze wspierali mnie i wspierają każdego dnia. Dziękuję bardzo wszystkim kandydatom, którzy ubiegali się o zaszczytną funkcję burmistrza Sochaczewa. Dziękuję wam za to, że do końca zachowywaliśmy zasady fair play i dzięki temu możemy teraz, bez żadnych uprzedzeń, stanąć obok siebie i pracować na rzecz naszego miasta. Dziękuję bardzo serdecznie członkom komitetu honorowego, którzy poparli moją kandydaturę obdarzając mnie wielkim zaufaniem. Zapewniam was, że dołożę wszelkich starań, żebyście nie wstydzili się tego poparcia. Bardzo serdecznie dziękuję moim najbliższym współpracownikom. To, że mogę teraz zwracać się do was jako burmistrz Sochaczewa, to jest efekt waszej ciężkiej pracy i nasz wspólny sukces i za to wam naprawdę serdecznie dziękuję.

Szanowni Państwo. Mieszkańcy obdarzyli mnie naprawdę wielkim zaufaniem. Ja to traktuję jednocześnie jako wielkie zobowiązanie, aby nie zawieść ich oczekiwań. Oczekiwania – jak sądzę wszystkich nas obecnych na tej sali – są takie same. Zapewniam was, że w mojej codziennej służbie – bo tak będę traktował pełnienie funkcji burmistrza – głównym filarem będzie współpraca z Radą Miasta i z każdym radnym osobno. Tylko wspólnie możemy odnieść sukces. Tylko w wyniku porozumienia nasze miasto może się rozwijać. Mamy różne poglądy, na pewno nie raz będziemy mieli różne zdania, ale przede wszystkim musimy szukać tego, co nas łączy, a nie tego, co nas dzieli. A nas łączy Sochaczew i dobro jego mieszkańców.

O jakim Sochaczewie marzą nasi mieszkańcy, jakiego Sochaczewa chcemy my, którzy będziemy w najbliższych latach decydowali o jego rozwoju? Przede wszystkim Sochaczew musi być miastem przyjaznym dla swoich mieszkańców, musi być przyjaznym miejscem zamieszkania. Sochaczew musi być miastem, gdzie przede wszystkim potrzeby mieszkańców są absolutnym priorytetem. Sochaczew może też być dobrym miejscem do inwestowania. Wykorzystując położenie przy ważnych szlakach komunikacyjnych, bliskość Warszawy, możemy spowodować, że również na terenie naszego samorządu pojawią się inwestycje.

Sprawne, przejrzyste procedury administracyjne, przyjazne podejście do inwestorów, przewidywalna i przejrzysta polityka podatkowa - tego oczekują inwestorzy. Przykładem jest niedaleki Mszczonów, który potrafi w ten sposób, stwarzając dobry klimat do inwestowania, przyciągać duże firmy. Sochaczew może być też miejscem znanym w całej Polsce. Mamy bardzo wiele atutów - wspomnę tylko bliskość Żelazowej Woli i obecność ogromnej, światowej marki, jaką jest nazwisko Fryderyka Chopina. Ale Sochaczew przede wszystkim ma wspaniałych mieszkańców, mieszkańców, którzy już teraz realizują wspaniałe projekty, którzy już teraz mają wspaniałe osiągnięcia. Naszym zadaniem jest pomóc tym wszystkim stowarzyszeniom, organizacjom pozarządowym i nie chodzi tu tylko o pomoc finansową, ale także organizacyjną, promocyjną. Bardzo ważnym elementem mojej działalności będzie współpraca z samorządami ziemi sochaczewskiej. Jest obecny na tej sali starosta Tadeusz Koryś, wielki zwolennik tej współpracy, inicjator powołania Stowarzyszenia Samorządów Ziemi Sochaczewskiej. Jest wiele spraw, które są sprawami wspólnymi, chociażby z zakresu polityki społecznej, ochrony zdrowia, oświaty, bezpieczeństwa czy infrastruktury drogowej. Tylko wspólnie możemy te problemy rozwiązywać.

Jan Paweł II, nasz wielki rodak, powiedział, że największym skarbem narodów są ich światli obywatele. Dlatego dla mnie jednym z najważniejszych priorytetów będą sprawy związane z oświatą i wychowaniem. Wiele dobrego zrobiono w tej dziedzinie przez te kilkanaście lat, odkąd nasz samorząd przejął opiekę nad szkołami. Ale dobrze wiemy, że jeszcze wiele jest do zrobienia, zarówno jeśli chodzi o inwestycje w infrastrukturę jak również inwestycje w człowieka, czyli doskonalenie zawodowe, podnoszenie kwalifikacji, zajęcia pozalekcyjne, wyrównawcze, pomoce dydaktyczne. To wszystko możemy wspólnie osiągnąć i są środki finansowe, z których możemy skorzystać, bo kolejną szansą jest kontynuacja pozyskiwania środków finansowych z zewnątrz, przede wszystkim środków unijnych. I tu trzeba oddać, że Sochaczew, jeśli chodzi o pozyskiwanie środków na cele inwestycyjne, ma spore osiągnięcia.

Trzeba zintensyfikować jeszcze prace nad pozyskaniem środków unijnych na tak zwane projekty „miękkie”, które docierają bezpośrednio do mieszkańców - z zakresu pomocy społecznej, oświaty, kultury czy sportu. Proszę Państwa, rozpoczynamy tę kadencję, zdając sobie sprawę, jakie oczekiwania ciążą na mnie i na moich współpracownikach. Jestem przekonany, że wspólną pracą jesteśmy w stanie sukcesywnie te oczekiwania spełniać. Zapewniam was, wręcz przyrzekam i biorę tu na świadków moich najbliższych obecnych na tej sali i biorę na świadków was, że każdy dzień pełnienia przeze mnie funkcji burmistrza Sochaczewa będzie jednocześnie dniem służby na rzecz Sochaczewa i jego mieszkańców. Tak mi dopomóż Bóg”.

Na II Sesji Rady Miejskiej 14 grudnia 2010 roku głos zabrał również ustępujący burmistrz Bogumił Czubacki: „Pani Przewodnicząca, Wysoka Rado, Szanowni Państwo. Miałem zaszczyt pełnić funkcję burmistrza Sochaczewa przez dwie kadencje. Była to praca bardzo wytężona, oddana miastu, na miarę naszych możliwości i zdolności. Mogę powiedzieć, że czuję się spełniony, ponieważ robiliśmy w ratuszu wszystko jak najlepiej na rzecz naszego miasta. Przypomnę, że kiedy objąłem funkcję burmistrza osiem lat temu miasto - można powiedzieć - dryfowało, więc przez pierwsze dwa lata należało zbierać siły, żeby jak najszybciej odbić się od dna, zmierzać ku szybkiemu rozwojowi. Udało się. Udało się dzięki naszej ciężkiej pracy. Różne rankingi i konkursy pokazują, że to miasto jest nieprzeciętne. Nie będę tu mówił o wszystkich wyróżnieniach, bo jest tego bardzo dużo, ale chciałbym wspomnieć o tych najważniejszych. Pierwsze miejsce w kraju w rankingu „Rzeczpospolitej” w kategorii Innowacyjna Gmina, siódme miejsce wśród miast jeżeli chodzi o pozyskiwanie środków unijnych w rankingu Dziennika - Gazety Prawej. Jesteśmy też wśród 60 europejskich miast - i tylko czterech polskich - które biorą udział w programie „Ramy Referencyjne Miasta Zrównoważonego”, pilotażowym unijnym projekcie dla administracji samorządowej.

To jest potwierdzone, że Sochaczew, Urząd Miasta,  jest wysoko oceniany. Cieszę się, że udało nam się to zrobić, bo to nie jest zasługa tylko Czubackiego czy wiceburmistrzów, ale zasługa wszystkich pracowników Urzędu. Cieszę się bardzo, słuchając burmistrza Piotra Osieckiego, słuchając jakie ma plany, bo moją największą nagrodą i satysfakcją będzie, jeśli dobra opinia o ratuszu i samym mieście będzie wzrastała. Szanuję demokratyczny wybór i chciałbym, aby nowy burmistrz miał za sobą silny zespół, miał mocne wsparcie, żeby to nasze miasto – bo to przecież jest miasto nas wszystkich – nie dryfowało tylko rozwijało się. Życzę panu Piotrowi wszystkiego najlepszego, sukcesów, żeby ten program prorozwojowy był w dalszym ciągu dynamiczny. I oczywiście – jestem w Sochaczewie i będę zawsze wspierał jako radny i jako obywatel Sochaczewa wszystkie Pana pozytywne działania”.

Nowy burmistrz przedstawił także swych zastępców. Za sprawy oświaty, kultury, sportu i polityki społecznej miał odpowiadać Marek Fergiński (wiceburmistrz sochaczewski od 15 grudnia 2010 roku). Według oficjalnych życiorysów urodził się w 1964 roku. Z wykształcenia magister - inżynier mechanik, studia ukończył na Politechnice Warszawskiej. Poza tym ukończył Studium Samorządowych Menedżerów Oświaty, studia podyplomowe z zakresu zarządzania oświatą w Bałtyckiej Wyższej Szkole Humanistycznej w Koszalinie oraz Studia Podyplomowe na Uniwersytecie Warszawskim, rachunkowość i rewizja finansowa. Całą działalność zawodową związał z samorządem, pracując jako inspektor do spraw oświaty w Urzędzie Gminy w Nowej Suchej, a następnie jako dyrektor Wydziału Oświaty, Kultury i Sportu w starostwie sochaczewskim i Powiatowym Zespole Edukacji. Od 2004 roku zarządzał projektami współfinansowanymi przez Unię Europejską, m.in. sześcioma projektami stypendialnymi (EFS) i projektem pod nazwą „Absolwent szkoły zawodowej Powiatu Sochaczewskiego poszukiwanym fachowcem na rynku pracy”. Ukończył liczne kursy i szkolenia z zakresu m.in. zasad rachunkowości w placówkach edukacyjnych; pozyskiwania środków unijnych; przygotowywania wniosków o wsparcie Uni Europejskiej; kontroli placówek oświatowych, polityki kadrowej w oświacie. Udzielał się społecznie m.in. w Fundacji „Jesteśmy Razem”, Stowarzyszeniu Kultury Fizycznej organizującym Europejskie Biegi Młodych Olimpijczyków, Powiatowej Radzie Zatrudnienia. Za swą działalność odznaczony został Brązową Odznaką - Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej. W Urzędzie Miejskim odpowiadał za wydziały społeczne i oświatę.

Za gospodarkę komunalną i lokalową, architekturę, ochronę środowiska, gospodarkę gruntami i sprawną realizację inwestycji odpowiadać miał Dariusz Zawidzki (wiceburmistrz sochaczewski od 15 grudnia 2010 roku do 17 maja 2011 roku). Urodził się w 1967 roku, żonaty, 2 dzieci. Ukończył magisterskie studia menedżerskie na Uniwersytecie Warszawskim. Wiedzę w tej dziedzinie poszerzył na pięciu kierunkach studiów podyplomowych. Tytuł Executive Master of Business Administration uzyskał w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego. Zarządzanie spółką na rynku Unii Europejskiej ukończył w Szkole Głównej Handlowej, natomiast Zarządzanie projektami w administracji publicznej, Zarządzanie nieruchomościami oraz Rachunkowość i podatki na Uniwersytecie Warszawskim. Zdał egzamin na członka rad nadzorczych spółek skarbu państwa. Ukończył liczne kursy w zakresie szeroko pojętej gospodarki i funkcjonowania samorządu.

Pracę zawodową rozpoczął w Petrochemii w Płocku (dziś PKN ORLEN S.A.), gdzie pracował blisko dziesięć lat jako automatyk, czy pracownik marketingu. Od 1997 roku przez kilka lat prowadził również własną działalność gospodarczą, zajmując się wdrażaniem technik zarządzania sprzedażą na stacjach benzynowych. Był ajentem stacji paliw w Płocku, Pabianicach i Warszawie. W grudniu 2002 roku Dariusz Zawidzki – były działacz Samoobrony, który po jej rozpadzie został członkiem Polskiego Stronnictwa Ludowego – został wiceprezydentem Płocka (2002–2010) ds. polityki komunalnej oraz Pełnomocnikiem Prezydenta ds. bezpieczeństwa. Stanowisko uzyskał wskutek koalicji Samoobrony z Prawem i Sprawiedliwością. W Płocku sprawnie sprywatyzował Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej, poradził sobie również z uratowaniem Biura Techniki Komunalnej. Wreszcie doprowadził do realizacji imponującą iluminację starego mostu przez Wisłę. Posiada dyplom Ministerstwa Skarbu Państwa kandydata do rad nadzorczych w spółkach. Ukończył‚ liczne kursy i szkolenia z tematyki gospodarczej, samorządowej oraz obronności kraju. Zasiada w Radzie Szpitala Wojewódzkiego w Płocku.

W 2010 roku będąc działaczem Polskiego Stronnictwa Ludowego oraz wiceprezydentem Płocka Dariusz Zawidzki został wykluczony z Polskiego Stronnictwa Ludowego za to, że został szefem kampanii wyborczej kandydata Prawa i Sprawiedliwości na prezydenta Płocka Mirosława Milewskiego. Ten ostatni przegrał w II turze wybory. Ludowcy jako kandydata na prezydenta miasta wskazali w sierpniu tego samego roku marszałka województwa mazowieckiego Adama Struzika. Dariusz Zawidzki, to jedyny z dotychczasowych wiceprezydentów Płocka, który nie został radnym w mieście.  Za swoją pracę otrzymał honorowe złote odznaki – Zasłużony dla Budownictwa i Zasłużony dla Gospodarki Komunalnej oraz Statuetkę Polskiej Federacji Zarządców i Administratorów Nieruchomości.

Po kilku miesiącach działalności we władzach miejskich Sochaczewa doszło do zmian personalnych. Dotychczasowy wiceburmistrz Dariusz Zawidzki złożył oficjalnie rezygnację 13 maja 2011 roku. Burmistrz Piotr Osiecki przyjął ją, ale odwołanie miało formalną moc od 17 maja 2011 roku. Dariusz Zawidzki dostał propozycję objęcia funkcji prezesa zarządu spółki inwestycyjnej "Alpec-Invest", która jest właścicielem projektu Termy Gostynińskie. Spółka, wykorzystując wody geotermalne, ma zbudować w Gostyninie centrum obejmujące zakład balneologiczny, baseny na otwartym powietrzu oraz hotele. Ma to być największy tego typu obiekt w kraju, cały projekt ma być wart około 300 mln zł. Początkowo burmistrz Piotr Osiecki złożył ofertę objęcia stanowiska wiceburmistrza Maciejowi Małeckiemu z PiS. Ten ostatni jednak odmówił, stwierdzając że „uczciwość wobec mieszkańców i odpowiedzialność nie pozwoliły mi (…) jej przyjąć. Po pierwsze nie mogę z dnia na dzień odejść z pracy, którą aktualnie wykonuję. Po drugie najprawdopodobniej będę ubiegał się o mandat posła na sejm RP. Kampanię wyborczą trudno pogodzić z pracą burmistrza”.

Wakujące stanowisko burmistrz Piotr Osiecki zaproponował Stanisławowi Wachowskiemu (wiceburmistrz sochaczewski od 18 maja 2011 roku) dotychczasowemu wiceprzewodniczącemu Rady Miejskiej w Sochaczewie, który zdecydował się podjąć 18 maja 2010 roku funkcję drugiego wiceburmistrza Sochaczewa od spraw inwestycji. Stanisław Wachowski działał od wielu lat w samorządzie, pełniąc ostatnio funkcję wiceprzewodniczącego Rady Miasta, a radnym został startując z listy Sochaczewskiego Forum Samorządowego. Jest absolwentem Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej, jako jeden z najmłodszych komendantów w Polsce kierował jednostką straży pożarnej w Brzezinach. Następnie był związany z Instytutem Mechaniki Precyzyjnej w Warszawie, gdzie pracował do końca 2010 roku na stanowisku kierownika działu ds. Bezpieczeństwa Pracy. Obecnie prowadzi firmę zajmującą się weryfikacją projektów pod względem ich zgodności z przepisami przeciwpożarowymi i BHP. Jest członkiem komisji kwalifikacyjnej przy Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego zajmującej się weryfikacją uprawnień osób zatrudnianych na stanowiskach pracy związanych z dozorem oraz eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci energetycznych. W 2006 roku ukończył studia magisterskie z zakresu inżynierii środowiska. Ukończył także studia podyplomowe z zakresu wyceny nieruchomości oraz charakterystyki energetycznej budynków. W latach 2006–2010 sprawował mandat radnego Rady Miasta V kadencji, a od grudnia 2010 roku pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Miasta VI kadencji. W sali konferencyjnej Urzędu Miejskiego 27 maja 2011 roku odbyła się VIII sesja Rady Miasta. W jej trakcie Rada m.in. jednogłośnie podjęła uchwałę o wygaśnięciu mandatu radnego Stanisława Wachowskiego, który został powołany na stanowisko wiceburmistrza Sochaczewa.

[Listy chronologiczne – ustalone dotychczas przez autora w wyniku ponad 10-letnich poszukiwań w archiwach – zawierające ponad 200 imion i nazwisk, dat sprawowania funkcji przez sochaczewskich burmistrzów i wiceburmistrzów na przestrzeni wieków oraz ponad 500 imion i nazwisk oraz dat sprawowania funkcji przez sochaczewskich radnych miejskich od 1918 roku do chwili obecnej znajdą się w książce przygotowywanej przez Bogusława Kwiatkowskiego „Dzieje Sochaczewa”, t. 9, Listy chronologiczne; natomiast barwne losy burmistrzów znajdą się w innej książce przygotowywanej przez Bogusława Kwiatkowskiego „Poczet burmistrzów sochaczewskich”; tam też liczne tabele m.in. burmistrzów według czasu pełnienia funkcji, od najkrócej „panującego” do najdłużej, tabele wynagrodzeń burmistrzów na przestrzeni dziejów; miejsca pochówku (kilkanaście miejsc, od Sochaczewa, poprzez Warszawę i Łódź); w przyszłości pełne listy chronologiczne burmistrzów, wiceburmistrzów i radnych miejskich z całego okresu historii miasta znajdą się również na stronie internetowej]

Bogusław Kwiatkowski